معبد نیلوفر آبی دهلی

معبد آیین بهائی که اسم مشرق الاذکار بهائیان در کشور هند شناخته می شود، مادر معابد در کشور هندوستان لقب دارد و به معبد نیلوفر آبی نیز مشهور می باشد و از دیدنی های دهلی است که مورد بازدید تعداد زیادی از مسافران هند قرار می گیرد. جالب است بدانید که معمار این معبد توسط یک فرد ایرانی به اسم فریبرز صهبا معمار می باشد که طرح آن از گل نیلوفر آبی الهام گرفته شده است و به دلیل معماری خاصی که دارد چندین جایزه را دریافت کرده است.

مصالحی که در ساخت معبد نیلوفر آبی دهلی به کار رفته است از بتن سفید می باشد و  با سنگ های مرمری خریداری شده از یونان که به کشور ایتالیا برای برش داده شده بود، پوشیده شده است. در9 طرف معبد نیلوفر آبی سه گلبرگ طراحی شده  و 9 درب بزرگ روبروی به تالار مرکزی باز می شود که تهویه آن با استفاده از طرح بادگیرهای ایرانی و تعداد 9 استخری که در دور تادور معبد وجود دارد انجام می شود، از دیگر جاذبه های دیدنی معبد نیلوفر آبی گلبرگ های لوتوس است که کار نورگیری این بنا  را انجام می دهد. ارتفاع این معبد 34.27 متر می باشد و قطر آن 70 متر می باشد و در زمینی به مساحت 10.64 هکتار احداث شده است. درون معبد نیلوفر آبی دهلی به شکل ساده ای بنا شده و نشانه ای از هیچ دیدنی در آن دیده نمی شود و مردم و مسافران می توانند با هر دین و عقایدی که دارند با آرامش کامل و بدون صدا خاصی به عبادت بپردازند. بد نیست بدانید که معبد نیلوفر آبی مسافت کمی با کاخ ریاست جمهوری هند است که به خاطر جایزه های متعددی که برنده شده است از پربازدیدترین ساختمان های موجود در جهان می باشد.

نام دیگر معبد نیلوفر آبی

به معبد نیلوفر آبی، “مشرق الاذکار دهلی” نیز می‌گویند. سالن اصلی معبد نیلوفر آبی ظرفیتی گنجایش ۱۳۰۰ نفر را دارد. این ساختمان شامل ۲۷ گلبرگ است که از بتُن سفید ساخته شده و با سنگ مرمر سفید پوشیده شده این سنگ‌ها از یونان خریداری و در ایتالیا برش داده شده‌اند. هر یک از نُه طرف ساختمان سه گلبرگ دارد و نُه در بزرگ به تالار مرکزی به‌ظرفیّت ۱۳۰۰ نفر باز می‌شود. ارتفاع بنا از کف تا بالای ساختمان ۲۷/۳۴ متر و قطر ساختمان ۷۰ متر است و در زمینی به‌مساحت ۶۴/۱۰ هکتار در نزدیکی کاخ ریاست جمهوری هندوستان نشسته‌است. 

تاریخچه این بنای عظیم 

این بنای عظیم جدیدترین مشرق اُلاذکار بهائیان است که در جهان ساخته شده زمین آن در سال ۱۹۵۳ خریداری شده و ساخت آن در سال ۱۹۸۰ شروع و پس از ۶ سال، در ۲۴ دسامبر ۱۹۸۶ به‌اتمام رسیده‌است. در طی بیش از ۲۰ سالی که از عمر این بنا می‌گذرد بیش از ۵۰ میلیون نفر از آن دیدن کرده‌اند و گاه در هنگام تعطیلات مملکتی هند، تعداد بازدیدکنندگان به یکصد هزار نفر در یک روز بالغ شده‌است.

هندوستان با جمعیتی بین ۱٬۷ تا ۲٬۲ میلیون نفر بهایی بزرگترین جمعیت پیروان این آیین در جهان به‌شمار می‌آید. در این بنا به ندرت مناسکی ویژه بهائیان انجام می‌شود و همه می‌توانند با هر اعتقادی با سکوت به تفکر و مناجات بپردازند. انجام مراسم مذهبی و سخنرانی در سالن اصلی ممنوع است و اغلب مردم هندوستان از هر مذهب و طایفه‌ای آن‌را محترم می‌شمارند.