چه افرادی مجاز به نشستن در صندلی‌های کنار در اضطراری هواپیما نیستند؟

بازدیدها: 30

صندلی‌هایی که کنار در خروج اضطراری هواپیما قرار دارند، بین مسافران خیلی پرطرفدار هستند؛ اما برای نشستن روی آن‌ها باید از فیلتر محدودیت‌ها و قوانین خاصی عبور کرد.

صندلی‌های کنار خروج اضطراری هواپیما، جزو صندلی‌های پرطرفدار به حساب می‌آیند؛ به‌خصوص که فضای پای بیشتری دارند و در برخی موارد، هیچ محدودیتی از نظر فضای پا وجود ندارد و ازاین‌رو، ارزشمندترین صندلی در کلاس اکونومی محسوب می‌شوند. ایرلاین‌ها نیز به‌خوبی از ارزش این صندلی‌ها باخبر هستند و در پروازهای بین‌المللی طولانی، اغلب پول بیشتری برای آن‌ها دریافت می‌کنند.

صندلی‌های مجاور خروج اضطراری معمولا برای مسافران همیشگی و کسانی رزرو می‌شود که مایل به پرداخت پول بیشتر هستند؛ با این حال، حتی این موضوع هم تضمین نمی‌کند که این مسافران اجازه‌ی نشستن روی آن را پیدا کنند.

در صورتی که تابه‌حال روی صندلی‌های کنار خروج اضطراری هواپیما نشسته باشید، احتمالا دیده‌اید که مهمانداران قبل از پرواز، نحوه‌ی بازکردن در خروج را برایتان توضیح می‌دهند. در واقع طبق قانون، مهمانداران قبل از پرواز هواپیما باید برای مسافرانی که کنار خروج اضطراری نشسته‌اند، این موضوع را شرح دهند.

مسافرانی که نمی‌توانند کنار در خروج اضطراری هواپیما بنشینند،‌ به شرح زیر هستند:

۱. مسافرانی که از نظر حرکتی یا قدرت بدنی مشکل دارند یا در تکان‌دادن دست و پای خود چالاک نیستند. به این ترتیب، اگر مسافری توانایی یا چابکی بازکردن در خروج اضطراری را نداشته باشد، نمی‌تواند روی این صندلی بنشیند. در بسیاری از هواپیماها، دریچه‌ی خروج اضطراری که کنار بال‌ هواپیما قرار دارد، می‌تواند ۱۸ کیلوگرم وزن داشته باشد و به همین دلیل بازکردن آن، به قدرت و چابکی نیاز دارد. در صورتی که مهماندار ببیند، مسافر این ردیف، برای قراردادن وسایل خود در قفسه بالاسری یا برای رسیدن به صندلی خود مشکل دارد، می‌تواند مانع نشستن او روی صندلی مذکور شود.

۲. مسافری که کمتر از ۱۵ سال سن دارد یا فردی که نمی‌تواند مسئولیتی را بدون کمک یک فرد بالغ، والدین یا اقوام به اتمام برساند. مهماندار باید سن‌وسال مسافر را جویا شود و در صورتی که این صندلی به‌اشتباه به فردی زیر ۱۵ سال اختصاص یافته است، جای او را تغییر می‌دهد.

۳. مسافری که نتواند دستورالعمل‌های موردنیاز این بخش و تخلیه اضطراری را که به‌صورت چاپی یا گرافیکی تهیه شده است، مطالعه کرده یا درک کند یا قادر به فهمیدن دستورهای شفاهی کادر پرواز نباشد.

این قانون در ایالات متحده آمریکا به این معنی است که مسافران صندلی کنار خروج اضطراری هواپیما باید قادر به درک زبان انگلیسی باشند. در کشورهایی که زبان انگلیسی، زبان رسمی محسوب نمی‌شود، مسافران باید زبان آن کشور را بدانند. به‌طور کلی، مسافران این صندلی‌ها باید تمام دستورالعمل‌ها یا دستورهای شفاهی، تصویری و نوشتاری را متوجه شوند. این موضوع یکی از دلایلی است که مهمانداران ملزم به دریافت پاسخ کلامی از مسافران این صندلی‌ها هستند؛ زیرا به این ترتیب، تشخیص می‌دهند که آیا مسافر مذکور صحبت‌هایشان را می‌فهمد و می‌تواند به‌راحتی پاسخ آن‌ها را بدهد یا خیر.

۴. مسافرانی که به‌دلیل ضعف بینایی نتوانند بدون لنز چشمی یا عینک، کاری از پیش ببرند. همچنین، مسافری که از نظر شنوایی مشکل دارد و بدون سمعک قادر به شنیدن صحبت‌های مهماندار نیست و او باید دستورالعمل‌های مربوطه را فریاد بزند. بنابراین، مسافران این صندلی باید از بینایی و شنوایی خوبی برخودار باشند؛ به‌خصوص که اولین قدم در شرایط اضطراری، رصدکردن وضعیت بیرون هواپیما است.

علاوه بر این، مهمانداران هنگام برخاستن و فرود هواپیما، یک سری توصیه شفاهی را به مسافران این صندلی‌ها گوشزد می‌کنند. اگر مسافری قادر به شنیدن این توصیه‌ها نباشد، متوجه نمی‌شود که چه زمانی باید در خروج اضطراری را باز کند. با این حال، طبق برخی قوانین، مسافرانی که عینک یا سمعک دارند، می‌توانند روی صندلی کنار خروج اضطراری بنشینند.

۵. مسافری که در بیان شفاهی اطلاعات به سایر مسافران، توانایی کافی ندارد. مسافران این صندلی‌ها در خط مقدم تخلیه‌ی اضطراری قرار دارند و ازاین‌رو، باید بتوانند دستورالعمل‌ها را به مسافران منتقل کنند. مهمانداران نیز به همین دلیل با مسافران صندلی کنار خروج اضطراری صحبت می‌کنند تا از توانایی کلامی آن‌ها مطمئن شوند.

۶. مسافری که شرایط یا مسئولیت خاصی دارد؛ برای مثال، فرزند خردسالی دارد و همین موضوع مانع از انجام وظایف در زمان وضعیت اضطراری می‌شود. اگر هم مسافر مذکور با سایر اعضای خانواده‌اش سفر می‌کند که در جای دیگری از کابین نشسته‌اند، مهماندار شاید از او بخواهد که روی صندلی دیگری بنشیند؛ چراکه در شرایط اضطراری، مسافران این صندلی باید تمام فکروذکر خود را به فرایند تخلیه معطوف کنند.

۷. مسافرانی که از مشکلاتی نظیر آسیب‌دیدگی جسمی، مشکلات روحی یا وضعیت نامناسب سلامتی رنج می‌برند، نمی‌توانند روی صندلی کنار در خروج اضطراری بنشینند.

سایر محدودیت‌های نشستن روی صندلی کنار خروج اضطراری

علاوه بر محدودیت‌هایی که ذکر شد، هریک از ایرلاین‌های دنیا نیز بر اساس سناریوهای خاص، محدودیت‌های دیگری نیز اضافه کرده‌اند. این سناریوها شامل استفاده از وسایل پزشکی موقت، مسافران بسیار چاق، استفاده از کمربند بلندشونده و سفر با حیوانات خانگی است.

با اینکه مسافران بسیار چاق به‌صراحت از نشستن روی این صندلی‌ها منع نشده‌اند؛ اما اگر مسافری به‌خاطر سایز بدنی مجبور شود که زودتر از سایر مسافران سوار هواپیما شود یا کمربند ایمنی صندلی برایش اندازه نباشد و باید در طول پرواز از کمربند بلندشونده استفاده کند، احتمالا نمی‌تواند در ردیف صندلی‌های کنار خروج اضطراری مستقر شود. این محدودیت به دو دلیل اجرا می‌شود: اول آنکه، ایرلاین‌ها می‌خواهند هرگونه مانعی را از سر راه خروج اضطراری بردارند. در واقع، کمربندهای بلندشونده به‌طور بالقوه با کمربند مسافران کناری گره می‌خورد، به اشیای نزدیک به آن گیر می‌کند یا هنگام تخلیه‌ی اضطراری موجب زمین‌خوردن مسافران می‌شود. علاوه بر این، مسافرانی که به کمک دیگران نیاز دارند یا به‌خاطر سایز بدن‌شان مجبور به استفاده از کمربند بلندشونده هستند، نمی‌توانند تحرک لازم را داشته باشند.

زنان باردار نیز مجاز به نشستن روی صندلی کنار خروج اضطراری نیستند. مسافرانی هم که کپسول اکسیژن همراه خود دارند، به‌ دو دلیل نمی‌توانند روی این صندلی‌ها بنشینند. اول، استفاده از اکسیژن قابل‌حمل برای مسافران دارای مشکل تنفسی است و از همین جهت، یک وضعیت پزشکی تلقی می‌شود. دوم، لوله‌هایی که به این دستگاه متصل است و همین طور خود دستگاه می‌تواند مانعی برای خروج اضطراری باشد یا فرایند خروج را مختل کند.

مسافرانی که با حیوان خوانگی وارد هواپیما می‌شوند، نشستن روی صندلی کنار خروج اضطراری برایشان مقدور نیست. تمام حیوانات باید در قفس مخصوص حمل در هواپیما گذاشته شوند؛ این قفس به‌همراه حیوان باید در تمام طول پرواز، در زیر صندلی جلویی قرار بگیرد و به همین دلیل می‌تواند مانع از خروج اضطراری شود.

در مواردی که از تمام صندلی‌های پرواز، فقط صندلی‌های کنار خروج اضطراری، خالی مانده است و مسافر مربوطه شرایط لازم برای نشستن روی صندلی را ندارد، از سوارشدن او به هواپیما جلوگیری می‌شود. این یک واقعه‌ی ناگوار است؛ هرچند که مهمانداران هیچ استثنایی برای مسافران صندلی‌های کنار خروج اضطراری قائل نمی‌شوند. در اکثر مواقع، یکی از مسافران، صندلی خود را به مسافر مذکور می‌دهد تا هر دو بتوانند به سفرشان ادامه دهند. با این حال، هیچ قانونی وجود ندارد که از مسافری بخواهد به‌خاطر رفاه مسافری دیگر، از جای خود بلند شود.

در نهایت، این مهمانداران پرواز هستند که مشخص می‌کنند آیا مسافران، شرایط نشستن روی صندلی کنار خروج اضطراری را دارند یا خیر. طبق قانون، مهمانداران باید بدون هیچ استثنایی، به وظیفه‌ی خود در قبال مسافران این صندلی‌ها عمل کنند. با اینکه شاید جابه‌جا کردن این مسافران باعث شرمندگی آن‌ها شود؛ اما این موضوع کاملا قانونی است. با توجه به اهمیت خروج اضطراری برای تخلیه مسافران، اگر از شما خواسته شد تا از روی صندلی راحت‌تان در این ردیف بلند شوید و به‌جای دیگری بروید، ناراحت نشوید.